(kliknij w tytuł a wyświetli się cały tekst)
„Jedyną twoją cechą niezmienną jest twoja zmienność”- usłyszałam kiedyś w kłótni od mojego ówczesnego partnera. To miała być zgryźliwa uwaga, ale zamiast wywołać złość wywołała refleksję. Kobieta zmienną jest, ale czy to powód by jej nie wierzyć? Świat się zmienia, rzeczywistość jest dynamiczna zatem zmienianie się to próba zintegrowania się z prawdą, że wszystko płynie. Nie każdy zgadza się z Heraklitem, ale z pewnością mało osób nie zauważa zmian we własnym życiu. Czasem mieszkamy w tym samym miejscu od urodzenia, czasem pracujemy w tej samej firmie od młodości aż do emerytury, ale cykle zmian dotykają nas czy tego chcemy czy nie. Nasze ciało się zmienia. Nasza świadomość wzrasta wraz z wiekiem i doświadczeniem. Nieustannie dotykani jesteśmy zmianami pogody, czy ludzkich nastrojów. Zmian nie da się uniknąć. A jednak boimy się ich. Dlaczego? Odpowiedź wydaje się banalnie prosta, wprost oczywista. Zmiana niesie ze sobą destabilizację. Jeśli coś posiadamy, możemy to stracić, jeśli żyjemy możemy umrzeć, jeśli kochamy możemy przeżyć rozstanie. Długo by tak wymieniać.
Kiedy zastanawiałam się nad tym felietonem i naturą zmian, księżyc to wychodził, to chował się za chmurami. Z każdym dniem jest inny, a jednak nie boję się jego zmian. Są w wpisane w naturalne rytmy przyrody i nikogo nie dziwią, może za wyjątkiem dzieci, nikogo nie przerażają.
Człowiek tak daleko odszedł w swoim marszu do nowoczesności od naturalnych rytmów. Odszedł, a przynajmniej w swojej naukowej zuchwałości tak jest gotów myśleć, bo w istocie wciąż pozostaje częścią Natury, czy tego chce czy nie. Świadczą o tym między innymi cykle menstruacyjne zsynchronizowane z księżycem, wszelkie naturalne procesy, które w naszych ciałach i psychice zachodzą, a które mają związek z przyrodą (np. nasilanie się objawów psychoz gdy wieje wiatr halny). Zmiany natury dotykają nas codziennie. Zmiany w nas są częścią zmian w przyrodzie.
